Cynkowanie ogniowe

Cynkowanie ogniowe zwane też zanurzeniowym jest szeroko stosowaną metodą zabezpieczania konstrukcji stalowych przed korozją.

Prawidłowo wykonana powłoka cynkowa w zależności od grubości, agresywności środowiska i erozji mechanicznej wytrzymuje od 10 do 100 lat. W ostatnich latach coraz częściej stosuje się systemy typu DUPLEX, czyli powłoki cynkowe pokryte odpowiednim zestawem farb.

Projekt konstrukcji przeznaczonej do cynkowania ogniowego powinien spełniać określone normy. Zapewnia to bezpieczeństwo w trakcie procesu i wyklucza błędy wynikające z niewłaściwego przygotowania materiału.

Cynkowaniu podaje się stale miękkie (tzn. nie poddane zabiegom podniesienia wytrzymałości, np. hartowanie, zgniot na zimno) , niektóre stale niskostopowe, żeliwo i staliwo o różnych kształtach i wymiarach, w których:

Przygotowano otwory odpowietrzające według ustalonych kryteriów.
Zapewniono dodatkowy luz na wszystkich powierzchniach współpracujących i dla łączników gwintowych.
Usunięto piasek formierski z odlewów metodą obróbki strumieniowo-ściernej.
Konstrukcje nie powinny posiadać małych szczelin lub wnęk np. przy połączeniach spawalniczych, ponieważ mogą po ocynkowaniu wylewać się z nich resztki topnika i kwasu pogarszając jakość i wygląd powłoki ( tzw. „krwawe wycieki” ).
Materiał nie może mieć zamkniętych przestrzeni, które mogą uniemożliwić jego zanurzenie bądź spowodować rozerwanie elementu podczas cynkowania.
Zawartość krzemu i fosforu w stali przeznaczonej do cynkowania ogniowego powinna być niższa od 0,03 % lub mieścić się w przedziale od 0,14 do 0,25%,
Elementy powinny posiadać otwory lub uchwyty umożliwiające podwieszenie materiału.
Konstrukcje posiadające naprężenia wewnętrzne po poprzednich obróbkach takich jak np. spawanie, mogą w trakcie procesu cynkowania ulec deformacji. Dotyczy to szczególnie długich spoin.
Na dostarczonych elementach niedopuszczalne są zanieczyszczenia powierzchni w postaci: powierzchni uprzednio pomalowanych, oznakowań farbami, substancji smolistych, smarów, środków silikonowych, obecność na powierzchniach wewnętrznych i zewnętrznych wszelkich pozostałości obróbki strumieniowo ściernej.
Każdy element musi mieć niezbędne otwory technologiczne umożliwiające swobodny przepływ cynku oraz odpowietrzenie konstrukcji podczas procesu. Minimalne wielkości otworów w zależności od przekroju podane zostały w poniższej tabeli:

Wymiary profilu zamkniętego mniejsze niż (mm):			Minimalna średnica otworów przy założeniu ich liczby na każdym z końców profilu zamkniętego
			1	2	3
15	15	20x10	8
20	20	30x15	10
30	30	40x20	12	10
40	40	50x30	14	12
50	50	60x40	16	12	10
60	60	80x40	20	12	10
80	80	100x60	20	16	12
100	100	120x80	25	20	12
120	120	160x80	30	25	20
160	160	200x120	40	25	20
200	200	260x140	50	30	25